woensdag 15 november 2017

de geur van vroeger






Haar lichtroze bloemen hadden de geest
gegeven: 't was onzegbaar mooi geweest.
Wat bleef; de geur van voorbije dagen,
aan een tijd van onuitgesproken vragen.

Vergankelijkheid in een vaas geschikt
Hevig verlangen dat haar wonden likt.
Eens was diep herkennen nog ’t meest
een blij en aandachtig ingetogen feest.

zo zat ze voor hem in de klas en rozen
op haar wollig truitje schenen als de zon.
Waarom toch had 't lot haar uitgekozen,
en wou het samenbrengen wat niet kon.

Zij verlangde steels naar het verre licht,
hij droomde van zijn levenslang gedicht.

©c.u.

1 opmerking:

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Sommige liefdes blijven je je leven lang bij.