Met dit gedicht geef ik je nu een nieuwe jas
voor onze liefde in de najaarsregen
en met de bittere kou een wollen das
de jaren kunnen er dan beter tegen.
Jij was dat meisje van de overkant
zelfbewust jong en nogal bijdehand
zonneklaar dat je er zo mocht wezen
met jou zou ik zeker alles gaan beleven.
Onopgemerkt heb ik je analoog genomen
om later nog eens bij je weg te mogen dromen
doch ik vergat de sterkte van het morgen licht.
Nu ik je geduldig digitaal en eigentijds bewerk
wordt je silhouet oogstrelend zacht en sterk,
hervind ik dat vrolijke hier ben ik dan gezicht.
©c.u.
