Behoud van de begeerte
In het binnenpark ga ik mij te buiten,
zet zaken vol genade naar mijn hand.
In dat behouden huis van hazedromen
staat de begeerte altijd aan mijn kant.
In ‘t binnenpark spelen vrouwen van Boticelli.
met blote hand pluk ik bloemen aan de rand
van onwaarschijnlijk helder water, weer later
slaap ik met een meisje in witte weideklaver.
In ’t binnenpark, zonnig land van dromen,
probeer ik met gemiste kansen van de
dag,
in nanacht uren tot een vergelijk te komen.
‘s Morgens betaal ik ‘t gelag als het buitenpark
me weer wekt met de onherkenbare gezangen
van mensen op weg naar onvervuld verlangen.
©c.u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten