Op verlangen tonen konden we toen
lezen op zo’n kaartje,
lang geleden;
‘t onbekende zou je ermee
betreden
en alles mocht je er
kennelijk nog doen.
vijf gulden, maar bij
verlangen tonen.
toentertijd best veel voor wat romantiek:
een vriendin, en
onvoorspelbare muziek,
met gedachten aan eeuwig
samen wonen.
‘t Kaartje had je later nog,
maar zij vertrok;
Terloops werd ‘t
controlestrookje afgescheurd
Voor ons was tussentijds
toch te veel gebeurd.
Verlangen, tonen, woorden
die je schreef;
‘n kaartje dat vergeten en
gekoesterd bleef.
zo maar bij gedichten in een
rommelig hok
©c.u.
uit Een rivier van sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten