Blijft U even aan de lijn……verstoorde nachtrust

                                                                  de oude Tiko die er ook part nog deel aan had

Het is diep in de nacht. De telefoon gaat. Half bewusteloos van de slaap vis ik met een onrustig

hart de hoorn van de haak;’ Hallo’; een vrouwenstem, een soort 06-geluid,’ met Isis du Jour( of zoiets), ik heb hier een poesje van U.’ Een poesje! waar ben ik, welke dag is het, ik voel me duizelig van de misdadig verstoorde slaap. Ik ben een paar uur  eerder naar bed gegaan. Gina mijn schildpadkatje ligt aan het voeteneind van ‘t bed te spinnen , de oude Tiko is nagenoeg blind en de roodharige Hubert is sinds kort in de kattenhemel.

‘ Zeg , juffrouw, kent U geen leukere grappen, mijn poezen zijn thuis of dood’ Het is ruim kwart over twee zie ik op de wekkerradio. Dat mens is gek, wie belt er nu in het holst van de nacht over katten.

’ Meneer’, ritselt de Always –ultra -reclame- stem in mijn oor,’ dit katje heeft Uw halsbandje om, in het kokertje zit uw nummer.’

’Waar woont U,’ vraag ik giftig, dan kom ik wel even naar U toe.’

‘ Het is een grijswit poesje’, gaat ze verder,’ en ik  zit in Utrecht.’

‘ Juffrouw Isis,’mompel ik hulpeloos’,dat kan toch niet zo zijn, als mijn kat hier is  dan kan ze toch niet ergens anders zijn; ik lig hier in Amersfoort in mijn bed.’ 

'Ik heet Inez de Jong’,gaat ze stoïcijns door,’het diertje heet Tsjika en ik heb haar uit een boom gehaald.'

Nu gaat me een licht op;  een tijdje geleden  heb ik een jonge poes aan een vage neef in de Domstad geschonken. Hij is vers gescheiden en dan is de troost en aandacht van zo'n knorrend spinnend speels mormeltje op zijn plaats, heb ik gedacht. 

'Juffrouw Inez, ik  weet het weer, die Tsjika heb ik aan een neef van mij gegeven en die woont in Utrecht; hij woont alleen en is erg eenzaam.’

’ Wat is het adres van die meneer en hoe heet hij’, wil ze  nu horen.

Ik ben nog steeds niet over mijn slaap heen en kan me de naam van mijn bloedeigen familielid niet herinneren. Dat is stom. En waar hij precies woont heb ik nooit geweten.

’ Ik heb wel een telefoonnummer, maar dan moet je even wachten Inez, want dat nummer ligt beneden in de woonkamer ;haalt u altijd katten uit de boom 's nachts.’ 

Ik probeer een grapje te maken, maar ze reageert er niet op.

’Blijft u even aan de lijn.’ 

Over het kille linoleum stommel ik de trap af. Ik kan het telefoonnummer niet vinden natuurlijk, wel schiet me neefs naam te binnen; Claudius Witvoet.

Boven op de rand van mijn bed deel ik het resultaat van mijn bevindingen mee.

’ Witvoet heet die man. juffrouw, Claudius, maar z'n nummer heb ik toch niet heb ik ontdekt. Maar misschien kan ik u terugbellen, dan kan ik zien of er iets te regelen valt.’ 

Ze wordt nu heel kort van stof en verbreekt de verbinding.

’ Weet je wat’,roep ik tegen de dode lijn,’ zet die rotkat toch gewoon weer ergens in een  boom, klerewijf!’

Van slapen komt niks meer, de rest van de nacht lig ik wakker, af en toe onderbroken door een klein hazenslaapje waarin ik een schorre fluisterstem hoor.

‘s Morgen rijd ik geradbraakt naar school en sta even later half versuft voor de klas. Ik leg 3f wat uit over stijlfiguren; vergelijkingen, metonymia's en personificaties.’Arjan, jij bent een ezel’,geef ik als voorbeeld van een metafoor. Hij kijkt me aan met een blik van’ zeg ben jij nu helemaal bedonderd.’

’Kari is een roos; ze wordt dus vergeleken met een bloem,’ probeer ik nog, maar de Roos zit onverstoorbaar op een briefje te schrijven dat ze straks wil doorgeven naar Sandra of Tessa. 

Het succes van mijn boeiende stijl - onderwijs nadert het absolute nulpunt van Kelvin Dan grijp ik naar het laatste redmiddel; de videokast; ik heb nog een band van de cabaretgroep' Frisse Jongens' die op een speelse manier dollen en goochelen met alles wat met literatuur te maken heeft. Het heeft succes;de klas staart gehypnotiseerd naar het tv-beeld.

Neef Claudius krijgt van mij op z'n sodemieter, dat is duidelijk.Hoewel een behoorlijk gesprek kun je met die druiloor ook niet voeren; hij zoemt en humhumt altijd.

’Zeg Witvoet, er heeft een juffrouw gebeld over jouw Tsjika.’ 

‘Mmmmmhummmmm’.

’Waarom heb je geen ander adresbandje in het kokertje gestopt?’ 

‘hummmmmhum,ja.mmmmmm.’ 

Tussen dat gezoem strooit hij zonder enige logica bevestigingen en ontkenningen.

‘Je hebt Tsjika zeker ook nog niet laten steriliseren?’ 

'Mmmmmmhum,nee…mmmmm eh ja.'

Insiders en vrienden noemen hem wel Maja de honingbij. Ik heb hem er laatst  al eens iets van gezegd, zo van Claudius, hoor eens, als jij zo blijft hummen, dan krijg je nooit een vrouw of vriendin. Hij lacht wat en  zoemt.

Als ik na mijn succesvolle schooldag thuiskom, belt hij toevallig.  Die boom staat voor zijn huis wil hij wel kwijt en of het een jonge vrouw is, moet hij weten.. 

Hij zal Tsjika door de dierenarts laten helpen en ze krijgt een nieuw adresbandje. 

Ik geloof er niets van, ik ken hem en  ‘t is zeker dat Utrecht binnenkort een stuk of vier kleine Tsjika 's rijker zal zijn,die dan allemaal weer door jonge vrouwen uit bomen gered kunnen worden.

© c.u.

.