Evert; je bleef een foto die er altijd was,
samen reden wij een half jaar lang
naar hetzelfde mulo schoolgebouw,
tussen stuur en zadel aan de stang
zo’n grote bruine leren aktetas.
Je was de zachtste jongen van de klas.
en zat naast mij achterin het lokaal
er viel niets op je af te dingen
alleen dat knipperen met de ogen,
een tic wellicht.
Je was de vriendelijkheid in het heelal
en op een morgen, eens, was je er niet;
ik had je op het rendez-vous gemist.
Het derde uur kwam de directeur ons zeggen
dat het om hersenvliesontsteking ging
en dat het leven veel te vroeg
met jou had afgerekend.
Daarna werd je een foto, een herinnering.
Met klasgenoten gingen we condoleren:
een woord waarmee ik het altijd
moeilijk heb gehad, want het klinkt
zo anders dan het is bedoeld.
Of we nog naar je wilden kijken;
het was een vraag die ons verraste.
Daar lag je met gesloten ogen,
een scheiding keurig in het haar.
Voor het eerst rook ik een geur
die niet bij het leven paste.
Je moeder gaf een foto,
toen we tenslotte gingen.
En sindsdien met ander kleine dingen
in la en oude schoenendoos,
of onder in een kast; ik vond
je overal bij toeval terug,.
zestig lange jaren, Evert je werd:
een foto die er altijd was.
©.c.u.
Ooit schetste ik iemand die me soms wel aan hem deed denken
15 opmerkingen:
Wat mooi verteld Cor.
ja vroeger kon het snel gaan.
potdomme cor.
'k moet ervan huilen.
de zachtste jongen van de klas.
de scheiding in z'n haar.
(en 'gecondoleerd', dat woord deugt niet,
dat heb 'k ook altijd zo gevoeld.
het is een vluchtwoord.
een gemakswoord.
het dekt de doodslading niet.
maarja, wat wel...)
@Antoinette Duijsters; ja en van zo'n gebeurtenis was je wel ondersteboven.
@zinnen verzetten: het heeft ook dezelfde intonatie als feliciteren
Met gevoel neergeschreven.
Heel mooi Cor. Heel triest ook. We hebben denk ik allemaal wel zulke herinneringen.
Anders, maar een gedachte hadden we samen. Over de dood van vroeger. En het onbegrip dat ermee gepaard gaat.
En misschien raakt dood nooit echt dood als er in leven aan gedacht wordt maar voor altijd weg blijft wel confronterend.
Ik heb nooit een ander woord voor gecondoleerd gevonden. Het is haast een woord dat niet meent wat het bedoelt te zeggen. Of zoiets. Het woord hoort erbij omdat het zo hoort maar ipv gecondoleerd komt er meestal een krachtterm bij me op maar die is niet zo gebruikelijk en je geeft er geen hand bij.
Je gedicht komt over.
@zelfst journalist antwerpen; 't wasen is iets wat eens veel indruk maakte
@Ezelgedachten;zoiets is wel universeel
@kiezels:d dank voor je reactie; er zijn veel raakvlakken; pas geleidelijk aan moet je wel een beetje gewend raken aan de omstandigheid dat iem.iets er voorgoed niet meer is(en condoleren heeft toch een onbedoelde connotatie van feliciteren om het zo maar te zeggen
Mooi.. Arme Evert. Arme Mamma van Evert.
Man wat is dit met groot gevoel geschreven
Het portrait met woorden getekend. Het is raak met iedere zin.En zo ging Evert, onzichtbaar, wel door de wereld,met jou. 60 jaren lang en nog langer.Groet!
Prachtig en gevoelvol verwoord Cor.
@Dees;de kans dat mamma nog leeft is erg gering, misschien z'n zusjes
@paco;toch geef ik de voorkeur aan kleine gevoelens
@athy;je bent pas helemaal weg wanneer er niemand op de wreled ergens meer aan je denkt
@Glaswerk:het moet toen wel veel indruk op me gemaakt hebben
Ik had bij Facebook al gereageerd maar doe hier nog maar eens m'n zoveelste poging......
@frans;het is gelukt de aanhouder wint dus
Prachtig, Cor. Het zegt ontzettend veel, het raakt.
Een reactie posten