De Heremiet

Veelal leef ik

achterom;

de voordeur gaat

bij mij nooit open.

In mijn tuin heb ik

ook voor een bos geplant

daarmee  zet ik ieder naar m’n hand;

de scharensliep en schoorsteenveger;

Jehova’s met een krant.

Tegen heel het

collectantenleger ben ik

zo opgewassen.

Dat buurvrouw  aan  de overkant

verloederd is en voortdurend 

straal bezopen

is mij totaal

ontgaan.

Dat buurman van de hoek

naar het kerkhof ging

is vaag herinnering.

Het leven

van de overzij;

mij zal  het

niet verrassen.

©.c.u.

uit de bundel:Wereldvreemd

Bomendokter

Vaart in de buurt van Nijkerk © foto; Rene Uitham

De laatste lichting liefste

is geschied

Er valt nu alleen

wat zure regen

en je brief

zal ons helaas

niet redden.

Op een eigen

of verboden weg

kom ik misschien

jou nog wel eens tegen

De bomen daarlangs zal ik

vrijwillig repareren

en onze rietkraag

bij de vaart

©c.u.

uit Nattigheid

                                              

De Kleine letters

Wanneer in gedachten

de zeewind zacht

door deze warme

kamer ruist en

zij en alles

Wat voortaan niet meer

mogelijk zal kunnen zijn.

Dan zet ik verheugd

bij wijze van spreken

als schrale troost.

Onder een zomereik
of linde voor ons
twee een geurig kopje

picknick thee.

Het is maar dat zij

zich daarvan ook zonder

polis met kleine letters

verzekerd weet.

©c.u.

Uit Nattigheid

                                       

Nattigheid

bij vallend tij

schreef zij

jij draagt

zo'n vreemde

droefheid

met je mee

als heel dat uitgestrekte

land voor jaren

veroverd op

de zee

©c.u

uit de bundel:Nattigheid

Werkweek

’t Harde

gebrek

aan adrenaline

en een hoofd

vol watten

gelukkig

had de liefde

nog niet toe-

geslagen.

©c.u. 
 uit Gaandeweg