Zo'n lelijk meisje

Sonnet voor Cornelia

‘En het was toch zo’n lelijk meisje,

hoe kon je daar ooit verliefd op zijn’

zei ze misprijzend’ leg mij eens uit.’

Maar hoe vertel je aan die afgunst

van de herinnering en zoete pijn!

‘weet je nog ‘zei ik’ het was Vlieland;
voor ‘t eerst de golven en de branding.

‘t licht van de zee maakt alles anders.

De bal die zij gooide ving ik op

bij toeval even later troffen me

haar stem en duister - boze  ogen

jij stond erbij miste het magisch spel.

 Er kwam geen tijd meer van vergeten

Niet knap, oké, dat wilde ik niet weten.’

©c.u.