Ansichten

Maria Biscuit

Hij ruimt het verleden op, de toekomst
wordt een schone lei waarop niets nog
tussen de regels in het krijt mag staan.
Leest lettergrepend prentbriefkaarten,

bouwt zich zo zonder bestemmingsplan
het ansichtenhuis waarin herinneringen
wonen: zomerberichten uit Corsica, Myalit,
Carrion de los Condes, Soest of Ameland.

Stoel hoed glas in lood; een paar fietsen
tegen de appelboom,‘t kaartje met pistolen;
de afzender maakt zijn papier zinnig warm.

In de namiddag drinkt hij bedaard een kop
Bosvruchtenthee met een Maria Biscuitje
Voor hem geen zoeken meer naar wat was.
©c.u.

Ogenblik

Zittend in zijn sta-op-stoel mijmert hij

in het voorbijgaan van de laatste dagen

of het zin heeft de jaren terug te halen:

toen kan immers andere kleren dragen.

Vroeger hadden de straten kippenvel,

hanen kraaiden als de zon op aarde klom.

Er woonde al een mannetje in de maan.

En herder, herder laat je schaapjes gaan.

Tijd was die afspraak met het mooie meisje

dat ‘t moment suprême niet op kwam dagen.

Wellicht was ze er even in een mini seconde,

toen je met de ogen knipperde, in ’t tegenlicht.

Water dat voortkabbelde, veldbloemen in een wei

die oogopslag: je had nog geen ‘uitzending gemist’.

©c.u.