Voet aan vaste wal

Ooit heb ook ik wad gelopen;

dwz. gestruikeld en gekropen

onder een wijde zilte lucht

vervuld van water wind en wolken

met vogels zwevend bij de zon.

We waren met een club van tien

en een van hen was Ibbeltje.

In haar natte truitje prikte

zo heel pikant dat tepeltje

Terwijl ik steeds met mijn enkels 
zwikte, heb ik al die moeizame uren

alleen haar donkere ogen gezien

daar ergens voor mij op het wad

met vogels in de zon en zoveel
dat ik toen graag zeggen wilde.

Liefde verklaren tussen Pieterburen

en een eiland op de verre horizon

hoe toch in godsnaam deed je dat

misschien namen we daar
de boot en kregen tot slot
op Vlieland voet aan wal 
waar ik 't haar zeggen kon.

Gedichten poepen

poëzie heb ik niet uit gegeven

mijn gedichten  hangen in de wc.

Daar valt vaak toch zo weinig te beleven

en je neemt er noodgedwongen wat van mee.

Naast de kalender die over de geboorten gaat,

lees je hoe het met mijn heimwee naar de liefde staat.

Vergankelijkheid en eeuwigheid

ze blijven maar een paar tellen zweven..

Mijn verzen zie je ingelijst op het toilet

boven spoelbak en wc-rol passen ze nog net

mijn schrijfsels wachten nog op publicatie

hopelijk tot intens verdriet van heel de natie.

©c.u.