Geretoucheerd
Met dit gedicht geef ik nu een nieuwe jas
voor onze liefde in de najaarsregen
en om de bittere kou een wollen das
de jaren kunnen er dan beter tegen.
Jij was dat meisje van de overkant
zelfbewust jong en nogal bijdehand
zonneklaar dat je er zo mocht wezen
met jou zou ik zeker alles gaan beleven.
Ongemerkt heb ik je toen analoog genomen
om later nog eens bij weg te mogen dromen
doch ik vergat de sterkte van ‘t morgen licht.
Nu ik je geduldig digitaal en eigentijds bewerk
wordt je silhouet oogstrelend zacht en sterk,
hervind ik dat vrolijke hier ben ik dan gezicht.
©c.u.
23-09-2014
1 opmerking:
Cor, heb mijn reactie op jouw mooie gedicht op fb gezet, was het bloggervel kwijt. Vind ik nu.
Ik vind het zo liefdevol. Mooie foto ook.
Een reactie posten