De toverhazelaar ze leeft zich uit en.
trekt zich van de winterkou niets aan.
Als jij na die bevlogen herfst besluit
dat ik net als voorheen alleen zal staan.
Nu wandel ik op stil berijpte winterdagen
met de hond en zet het voorbije op een rij.
Eerste ogenblikken die toch nooit vervagen,
herinneringen en weemoed ze zijn vogelvrij.
Zoals de sprookjes hazelaar als ‘t vriest
voor later bloei haar egelstelling kiest
bewoon ik onvrijwillig mijn ivoren toren.
Maar tijdelijk en bedacht op sporen
met na de winter sluimer warme groei
van vertrouwde nieuwe vreemde bloei.
©c.u.
2 opmerkingen:
Neem je een voorschot op de winter Cor?
dat lijkt er wel een beetje op, er zit toch wel een zeker optimisme in
Een reactie posten