zaterdag 3 november 2018

Ogenblik




Zittend in zijn sta-op-stoel mijmert hij
in het voorbijgaan van de laatste dagen
of het zin heeft de jaren terug te halen:
toen kan immers andere kleren dragen.

Vroeger hadden de straten kippenvel,
hanen kraaiden als de zon op aarde klom.
Er woonde al een mannetje in de maan.
En herder, herder laat je schaapjes gaan.

Tijd was die afspraak met het mooie meisje
dat ‘t moment suprême niet op kwam dagen.
Wellicht was ze er even in een mini seconde,
toen je met de ogen knipperde, in ’t tegenlicht.

Water dat voortkabbelde, veldbloemen in een wei
die oogopslag: je had nog geen ‘uitzending gemist’.

©c.u.

Geen opmerkingen: