zaterdag 26 december 2015

In blijde verwachting




Mijn poëzie las ik al eens voor bij de  buren
zo stond ik in ’t leven vaker voor snoeihete
 vuren. Ze hadden dat van de man zo solitair
op nummer 8 of 9 nu niet direct verwacht.

Die hield toch duiven waarvan je de veren
soms in het rond zag stuiven.  Hij lachte
wat verlegen maar alles wat je ziet, hoort,
voelt, komt uiteindelijk door jou. De ander
registreert op ’t netvlies, vogels, vleugels,
vlees, poten, ogen, poes van de overkant,
 jachtgeweer, schot hagel, duivensoep.

Hij declameerde gedragen: ‘Een dinosaurus
steekt over op ‘t zebrapad, een vlinder fladdert
digitaal langs de windmolens en wolken
van een verte. En ik heb m ’n vrienden op
donderdag gescheiden netjes bij de weg
gezet, vriendinnen zijn eerder gerecycled
voor duurzame goedkope nieuwe energie
‘t Is kerst ‘t wachten is nu op de slimme meter.’        ©c.u 26-12-‘15



woensdag 16 december 2015

Knijpkat en Kruimeldief



Hoe geef ik digitaal watermeterstanden door
spreek foutloos het bandje in van de receptenlijn
vergeet mijn scheerapparaat kruimeldief
of handstofzuiger aan de oplader niet
komen online dingen in mijn winkelwagen .


Maar wat beter nieuws een oud-leerling geeft
vol zorg poëzie uit ‘Alles over de schepping’ en
‘Nu nooit meer’, zijn Verzameld werk, dicht
over: Toen, Bosgeesten, Hollandse verten, een Zondags-
wandeling, een Limietpaal,weet van de Prins geen kwaad.

Dus koop ik nieuwe inktpatronen omdat de jet-
kleurenprinter droog staat waag me zelf aan
versificatie, buiten zijn de velden effen groen als
laken zelfs geen weegbree, zuring, knoopkruid of
madelief groeit nog in ‘t gras, mijn leerling van destijds;
hij spreekt van lenteboomgaarden en doorkijkjes,
windstreken, verlaten uiterwaarden, geknakte boter-
bloemen met een volle glasbak in stromende regen.

Voor dat alles moet ik op pad slecht ter been als ik ben
maar gelukkig zie ik in het huis- aan- huis magazine dat
de super Albert H. op z’n oudere klanten letten gaat.
Komt dat goed uit want ik ben warrig en verstrooid,
knijp de kat in ‘t donker, zie het bos niet door de bomen.

©c.u. 16-12-‘15
illustratie Wilfried de Boer

dinsdag 15 december 2015

Vriendin van eens





Ooit kreeg ze mijn nummer
ergens moet ze het wel hebben
hopelijk voldoet haar beltegoed.

Denkend aan de dagen
dat we nog niet elektrisch
door de wereld en het landschap
zonder ongeluk naar school toe fietsten
zoek  ik achter laptop en pc
tot in de verste uithoek
van het internet op haar naam
en fantaseer over haar gezicht
hoe dat was en is of het de tijd in redelijke
herkenbaarheid heeft doorstaan.

Inspecteer dan tegen beter weten
het display van mijn mobiel stuurde
zij een sms-bericht misschien meldt
de inbox een vergeten gesprek.

Zo trek ik een narrenschip langs
het jaagpad van mijn dromen.             ©c.u. 15-12-’15

zondag 13 december 2015

Biljarten




Vaak gaan mijn gedachten naar vroeger
ik ben toch in hoofdzaak een homo nostalgicus
mijn vader- hij zou nu al over de 100 zijn-
had eertijds  een tankstation annex koffiehuis
 een chauffeurscafé met biljart avant la lettre.

Dat balspel mocht ik van hem zeer beslist
niet spelen dat  suffe zoontje van hem
 was verstrooid  onzeker trilde met de hand
stond  wat wankel onvast op zijn benen.  

Stel je voor ‘t groene laken ging stuk
de keu verloor zijn pomerans de stok
kon breken of 1 van de 3 ballen sprong
uit de band. Nee voor een kunststoot,
vrij spel, caramboles gaf hij geen kans.

Mijn onverbiddelijke vader hij moest  eens zien
’t  klikken en scrollen, hoe lenig zonder hinder die jongen
zich later surfend in elke uithoek van wereldwijde web
bewoog al kwam hij daarbij natuurlijk niet op tinder.

En toch oudere vrienden gaan nu samen een avond
biljarten en ik sta er buiten ben slecht, zelfs in darten
mis het geluid van tikkende ballen dat blokje voor
’t krijten de stootstok die zacht in je handen glijdt.                    ©c.u 13-12-‘15
   

zaterdag 12 december 2015

Voorlichting




Met de L. de chocoladeletter die me
per post verkruimeld begin december
gebroken werd toegestuurd
zat ik aanvankelijk in m’n maag.
was ik niet echt tevree mijn naam
begon  al ruim 80 jaren met een C.
doch een dag later las ik dat in cacao
Epicatechine zat een werkzaam spul
dat beslist goed voor lijf en leden was.

De columnist wiens naam ik nu kwijt ben
schreef dat ´t hier geen kwaal of fantasie betrof
gingen er geen agressieve ziektekiemen of anti-
oxidanten met argeloze consumenten aan de haal.

Nee in heel het pure chocolade alfabet zaten
royaal flavanolen die waren oergezond je kon ook,
-misschien goedkoper-, thee drinken en een appel tje
schillen of twee paaseitjes per dag verorberen
daar zaten dan weer diezelfde bouwstenen in zelfs
het kleinste bloedvat  bleef er lenig en soepel  van.

Nu snoep ik straks dus naar hartelust vol overgave  Kerstkransjes
en flikken – van die chocoladeschijfjes-maar alleen
bitter en puur want  wit en melk- is nep bedrog
 gesjoemel uit den boze op de koop toe en te duur.          ©c.u.   12/12/15

vrijdag 11 december 2015

Tegenslagen




Tegenslagen

Van alle plekken waar ik ooit

uit eigen werk voorlas zou dit

toch wel de vreemdste plaats

moeten worden...... de voorstelling

was gepland in een leegstaande

plantenkas dat leek toch pikant.



Rijm, ritme, alliteratie naast wat

verweesde bloemen waar vroeger volop

de bonsai ligustrum, sedum, aloë vera, zamia,

’t citroenboompje of sterretje van Betlehem groeiden.



Echter het was er niet warm genoeg.

Wat  wil je  ook die laatste weken van december!

Wel stond een kleine luchtkachel vergeefs

te blazen  maar wat heb je aan gedichten

wanneer je jas aan op houten stoelen

zit te bibberen van kou en bovendien Poëzie

heeft een eigen houdbaarheidsdatum moet

op juiste temperatuur onderkoeld worden gebracht.



En ook gedichten houden niet van harde woorden

en lawaai daarom zochten wij open podium

in de woonkamer van een verlaten op afbraak wachtend huis

traden er voor het voetlicht en versregels

in alle talen kregen ruimschoots applaus.                ©c.u.       11-12-’15