Bij een zwart wit kiekje
Tijdens een uitstapje in negentienzesendertig
met waarschijnlijk Oom Jan en Tante Aaltje
omgeving Apeldoorn bij de P van parkeren.
( ik dacht, herinner ik me, dat die letter iets
anders voorstelde en riep enthousiast pissen!)
Men lachte toegeeflijk; ik was nog maar vier.
Mijn zusje en ik hebben rare sandaaltjes aan
en heel aparte zonnepetjes of - klepjes op.
Bij die van mij zit er in de klep groene mica.
Daardoor zag de wereld boven mijn hoofd
er groen uit en waren de wolken van gras
Mijn moeder lijkt maar één arm te hebben.
Op de volgende foto heb ik een plas gedaan.
Nu hebben m’n moeder en ik maar één been.
Dat is de schuld van vader die de foto neemt.
