In de kringloopwinkel waar ik schuilde
voor de regenwind die buiten huilde
naast een staande schemerlamp zag ik
haar blij verbaasd terug, ook met schrik.
Een foto verscholen tussen hebbedingen,
snuisterijen of wat stoffige herinneringen;
vonken die oversprongen in dat korte haar
als onze hoofden neigden dicht naar elkaar.
ik peinsde of ze nog leefde wellicht en wist
van ’t decor dat ik toch nooit vergeten kon:
het praten van de zee, die ondergaande zon.
Wie heeft hier over haar voortbestaan beslist,
bij 't afgedankte vergezicht en ‘t oude spul gezet!
Compleet met lijst voor 50 eurocent is zij gered.
©.c.u.
