een buikig rupsje van
voornaam fatsoen
kroop wellustig voort in
‘t grazig groen
ze dineerde zich daar kogel
dik en rond
dus ze woog al spoedig royaal
een pond
Maar eens moe gegeten en
gekropen
werd de koolbladridder door
verdriet beslopen
ze sprong uit haar harnas
oh……. wat schandaal
heus ze zei verdomme in
de rupsentaal
ik wil niet langer zo
nederig kruipen
laat een ander door ‘t
koolbos sluipen
ze probeerde te hollen, lopen
en staan
maar toen ze bukte dat
ook niet lukte
besloot ze maar aan de
rollebol te gaan
zo knikkerend raakte ze ver
van huis
en kwam bij een
kolenboer bij gebrek
aan boerenkool dat is echt
niet zo gek
om het leven in pikzwart
steenkoolgruis
