Ik vind haar tranen terug bij een rivier.
Het water vloeit er teder langs de kant.
De abelen daar laten mij weten;hier
bereikte haar verdriet het vaste land.
de zomer maakte overuren toen
ze mij verliet en ik die straf verzon;
ze kreeg een plek als ster naast Orion
en moest het zonder aardse liefde doen.
ik meende zo van haar verlost te zijn
maar fietsend over deze zomerdijk,
verstoort het zilver naast de rivier mijn
zorgvuldig goed beveiligd eenzaam rijk.
In alle populieren langs de wegen
Kom ik haar nu eindeloos vaak tegen.
Cor Uitham
