Een tekenles uit 1956

‘Maak nu’, zei ik,’ een stad

 in de verte, zet bomen

 op de horizon

in een feestelijke wereld.’

 En  Henkie Koetje begon;

kraste zijn schone land

vol  onbeheerste strepen,

wiebelend  op zijn stoel.

Toen  er tussen lucht en grond

 nauwelijks nog onderscheid bestond,

tekende hij vol vuur met waskrijt:

Bomen, huizen en een rokende fabriek.

Zuchtte: ’meester, mijn papieren land

is vol ,wat nu, er is geen ruimte over.’

‘neem dan de achterkant’, zei ik, en kleur,

kleur daar iets van Oostenrijk of Zwitserland.’

©.c.u

( tekeningen van kleine Koetje met z’n wilde kuifje; hij zat toen in de 3^e klas; groep 5 zullen we nu zeggen)