Het huisje met de rozen

 

Een blonde dichteres met bruine ogen,

en een daarvan wat uit de koers misschien

met in haar stem dat schorre bovendien:

het sexy snikje dat we zo graag mogen.

Ze sprak zo teder van haar huis met rozen

die waren stereotiep en met zorg gekozen,

maar voor dat stuurloze van haar loeren

viel ik, en ik liet de rozen mij ontroeren.

Dat mijn dichteres ook nog body had

was me zekerlijk niet helemaal ontgaan;

bij poëzie, denk je daar direct niet aan.

Voor haar lichaam was het veel te vroeg.

niet de bloemen, die ogen zeiden me wat:

voorlopig waren die voor mij….. genoeg.

©c.u.