Vlaflip en Stimp
Er waren van
die hoogtijdagen
dat je maar
niet te veel moest vragen
van ‘t eten dat je op tafel vond;
‘t water
stond niet altijd in je mond.
Een sliert
andijvie, aardappelpuree ,
mosterd en
azijn, gebakken spek;
‘t bakje vlaflip na viel nog wel mee:
slikken of
stikken, eten zei de gek.
Ons Moeder
had ‘t druk en schepte op,
smeet een
grote flats voor ieders neus:
stimp stamp
eet smakelijk hou je kop.
Met lange
tanden, at je had geen keus;
van liever niet, dat gestimp en gestamp
vonden we unaniem
een regelrechte ramp.
©c.u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten