De tijd er na
Langs een omweg kom je weer terug.
Als ik aan de afwas sta, onder
het sop, bestek en borden zoek,
van citroen de geur mij slinks op een
dwaalspoor zet; tel ik verstrooid de lepels ,
vorken, messen en in een oogwenk
via kokerzicht, zie ik jou, je blonde
haar en bruine ogen: een stralenkrans
in het ochtendgrauw, bij een schoolfoto,
of ergens op je fiets in ochtendstille straten.
Dan gaat er telefoon de buiten- wereld belt,
ik droog mijn handen. Iemand heeft beslist
weer wat enquêtevragen, dat is de pest
op zulke doordeweekse mijmerdagen.
©c.u.
tekening Wilfried
3 opmerkingen:
soms, cor, zou de buitenwereld verboden moeten worden.
een mooi mijmertekst!
Mooi, Cor ! Ik heb me ingeschreven bij het Bel-me-niet-register. Scheelt een stuk...;o)
Het warme water, de romantiek en dan zo'n rationeel telefoontje.....
Mooi gedicht, er zit van alles in, gevolg van een rijk gevoelsleven....
Lieve groet Annet
Een reactie posten