Verstoppertje wordt zo een eitje

We noteren zaterdag 22 januari:  wolkenvelden met plotse opklaringen. Slimme lantaarnpaal dimt als er niemand in de buurt is. Utrecht krijgt geitenwollensokkentaxi, - dat is een fijn scrabblewoord. Remco Campert heeft een mooi stukkie  Speelkwartier   over de geneugten en nadelen van het ouder worden en het gedrag van spelende kinderen op ’t schoolplein. Het nieuwe boek van Kluun heet ‘Haantjes’. Internet maakt dom en Sylvia schrijft in VK Magazine  ouderwets oubollig over de aanschaf van een badmuts. Kortom mijn zaterdagochtend Volkskrant heeft weer veel te bieden. Dat van die opklaringen klopt echter voor geen meter; het is grauw en grijs met een aaneengesloten wolkendeken.
 
Ondertussen verorber ik een licht ontbijt. Schijnt goed te zijn: thee, hard ei, beschuit, kakkerbrood en pillen. De radio laat ik uit vanmorgen, de stille zaterdag moet gerespecteerd. Drie keer wakker vannacht, gedroomd van een winkel in de buurt die er al jaren niet meer is. De kleine kruidenier, bedoel ik! Gisteren de verjaardag van mijn voorlopig laatste kleinkind vergeten; schande!
 
Na m’n povere breakfast heb ik de nestschotels buiten gezet om schoon te spuiten, de broedbakken schoongeveegd. Een en al stof en spinrag. Deze regels zijn duister voor mensen die er geen duiven op na houden. ’Die poederstof is trouwens slecht voor je longen. Het beste doe je dat met een mondkapje alsof je een chirurg bent
Dan wordt het tijd om het koffieknopje in te drukken. De, NRC klapt op de mat. Eens zien wat die meldt. Totaal andere koppen; ’Bouterse bleef actief in de drugshandel, Drie doden bij rellen in Tirana, Partij( Groen links) dubt over missie’ en een kleiner  lees- verder-artikel met ’t opschrift: ’Hij is nu bijna klaar: de onzichtbaarheidsmantel.’. Kijk, dat interesseert me. Niet die ouwe  Bouterse koek en de Politiemissie in Kunduz.  Het is maar een saaie boel in vergelijking met het aanzien van  mijn Volksblad dat heeft tenminste nog een foto van rookbommen en toga’s in relatie tot het studentenprotest. De NRC heeft geen gezicht.
 
Goed die onzichtbaar makende jas  dus! Die is van ene Sir John Pendry. Margriet v.d Heijden schrijft hierover ruwweg: bedacht als grap, wereldwijd zijn er nu mensen aan bezig. Het procedé werkt met ragfijne structuren op materialen waarmee het licht zo gemanipuleerd wordt dat ons oog niet ziet wat er achter of onder ligt. De mantel is eigenlijk een soort tapijt. Oké, alles goed en wel; ik heb altijd al graag ergens willen zijn  zonder daar gespot  of gezien te  geworden. De sleutel daartoe is dus lichtbreking. Verstoppertje spelen wordt een eitje.
 
 Die NRC heeft ook een Magazine of weekblad. Het voorgerecht daarin is deze keer: ’Lekker diëten met dokter Frank’ Bij hem mag je lekker en veel eten. Dat klinkt aanlokkelijk; kun je afvallen terwijl je je volpropt en hijst. Fijn dokterfranken heet zoiets, niks Sonjabakkeren; veel bewegen en eten jongens!  Bij lezen en schrijven verbrand je geen calorieën. Pak de hometrainer of maak met de hond de stad onveilig.  Het spreekt me echt aan en dus neem ik maar eens een flinke eierkoek bij m’n koffie vandaag.
 
En wat die onzichtbaarheidskleding betreft. Heel mooi; niemand  valt het op dat je met een dikke buik of kont rond zeult. Wellicht is een volgende stap de onhoorbaarheid.  Zou niet gek zijn, want mijn directe buurvrouw maakt trommelvliespenetrante herrie. Zien wil ik haar nog wel, maar dat is een ander verhaal.                                                                                                                                  © c.u.