woensdag 16 februari 2011

Meester ze staken een scheet in brand





Koud vuur!

Het was een mooie dag; de kinderen speelden 'Germaanse godje' maar verder leek alles rustig. Wij beenden over 't plein heen en weer en waren driftig in gesprek.
Onze hoofdmeester liep zoals gewoonlijk een pas voor ons uit en vuurde met een af- of toegewend gezicht z'n leerzame opmerkingen op ons af. Ook in 't dagelijks leven hield Van Putten zijn hoofd wat scheef; hij leek wat op een instortend zandkasteel. Misschien had hij dat altijd al gehad. Ik weet het niet. Later is me wel opgevallen dat schoolleiders sterker asymmetrisch zijn dan normale mensen.

Op het plein was nu toch wat gaande. Het geloop en het gesprek werden gestaakt. Roelof Spat stond bij de rozen diep voorover gebogen, de bekende houding voor bokspringen, Teun Strikwerda hield een lucifer bij het strakgespannen achterwerk en plotseling was er een steek­vlam zichtbaar!

Ons hoofd snelde met een " Wat is hier aan de hand" toe.
‘ Ze staken een scheet in de brand, meester!’ was Marie Elizabeth behulpzaam.
‘ Dat is gevaarlijk," reageerde Van Putten,’ jullie gaan in mijn lokaal in de hoek staan!’
 Nee meester,’’  stotterde Teun,’ het is toch niet zo erg; 't was maar koud vuur!’
‘ Vooruit, mars, je hoort straks nog welke straf je krijgt.’
En Roelof en Teun verdwenen richting schoolgebouw.
Een geschokte man   keerde bij ons terug.
‘ Koud vuur,’ mompelde hij,’ ze lijken wel gek!’

 En hij vertelde van zijn oom Jan van vroeger die lachte om de angst van z'n andere ooms. Die oom huppelde, toen hij twaalf was, op de deel van de boerderij heen en weer terwijl hij  z'n klapperpistooltje in alle richtingen af schoot met de kreet:’ Koud vuur, koud vuur, er kan niks gebeuren!’

 Op de werkbank stond een bus met benzine; het hele boerenhuis ging in vlammen op en oom Jan maakte zo geschiedenis.
Juf Mooibroek moest wel lachen en dat was niet op z'n plaats. 

De schoolbel klonk, de kinderen gingen naar binnen.
Teun en Roelof werden bestraft, De opdracht luidde: bepaal het zuivere gewicht van alle tegels van de  speelplaats! Straf moest nuttig zijn, vond Van Putten.
Onder de taal- en leesles keken mijn leerlingen en ik door de lage schoolramen naar buiten waar Teun ijverig en steeds opnieuw de tegels liep te tellen, terwijl Roelof ergens aan de rand bij de rozen­perken een tegel loswrikte.
Een moment vreesde ik dat hij het hele plein zou opbreken, maar hij zeulde z'n zware vracht naar het lokaal van zijn meester want hij wilde haarfijn weten wat het gewicht van zo'n tegel was.
Mijn kinderen hadden geen medelijden met de beide delinquenten. Hadden ze maar niet met vuur moeten spelen! Nee, ze vonden het wel goed zo!

©.c.u

tekening: Wilfried

8 opmerkingen:

Antoinette Duijsters zei

Prachtig verhaal en nog mooiere tekening:-)))

Ron Roelandt zei

Grinnikend van begin tot einde gelezen.

Jan de Stripman zei

Mooi verhaal ! Petomanen ! Je had vroeger in Amersfoort toch een kroeg die zo heette ? Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Petomaan

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Koud vuur. Als dat eens bestond!

Anoniem zei

Ja, die tekening kan ook helemaal

Soli zei

Het blijft leuk!

Anita Lankamp zei

Ja ja, dat herken ik nog van mijn eigen lagere schooltijd, scheten in de brand steken, wat een lol hadden we daar toch altijd om........

Unknown zei

gelukkig ben je later niet meer zo doldriest en vurig te keer gegaan op de middelbare school, tenminste ik heb er niks svan gemerkt