maandag 11 april 2011

De zilverpopulier



Ik vind haar tranen terug bij een rivier.
Het water vloeit er teder langs de kant.
De abelen daar laten mij weten;hier
bereikte haar verdriet het vaste land.

de zomer maakte overuren toen
ze mij verliet en ik die straf verzon;
ze kreeg een plek als ster naast Orion
en moest het zonder aardse liefde doen.

ik meende zo van haar verlost te zijn
maar fietsend over deze zomerdijk,
verstoort het zilver naast de rivier mijn

zorgvuldig goed beveiligd eenzaam rijk.
In alle populieren langs de wegen
Kom ik haar nu eindeloos vaak tegen.

Cor Uitham

10 opmerkingen:

Athy zei

Wat een mooi gedicht, sonnet.Mooie taal.
En je hebt natuurlijk altijd geweten dat straf uitdelen niet helpt! Met groet, Athy.

Ron Roelandt zei

Prachtig, Cor.

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Zeer intrigerend.

De opper-blogger,uitham zei

Derig jaar later stond ik klaar met mijn Stihl, niet wetende wat ze jou te vertellen hadden, ik heb er echter wel een paar laten staan!

bert deben zei

een sprookje in sonnetvorm !

Unknown zei

@athy:straf heeft soms een boemerang effect
@Ron:dat is mooi
@ZJA:zeker het geeft raadsels op
@De opper-blogger.uitham:moet er nou echt een kettingzaag aan te pas komen
@bert:ik denk dat je de mythe erachter aardig gevonden hebt

De opper-blogger,uitham zei

Neuh dat is inderdaad wat al te drastisch, voel me al schuldig voor de herinneringen die ik de afgelopen jaren heb weg gezaagd, die bomen hadden elk een verhaal maar stemde stilzwijgend toe, maar dat hoor je niet als houthakker

leosnel zei

wouw,
ik ben zeer ontroerd;
die zinsnede "hier bereikte haar verdriet het vaste land" ;zeer mooi en diep

Annet Lemaire zei

Ja het ontroert mij ook Cor....

Lieve groet

Annette zei

Nog altijd prachtig....