maandag 2 december 2013

Een gedicht een wankel evenwicht



Mijn verzen zwerven
digitaal in verre landen
komen zo in vreemde
soms vriendelijke handen

Dat een  Chinees in Sydney
mij zo maar kan lezen
Of een VN soldaat in Mali of de Soedaan
herkent verdomd mijn diepste wezen
onthoudt mijn naam

Het duizelt je dan wel even
er staat dus iemand bij je stil
dat  een verdwaalde Afghaan
iets van jou lezen wil

En toch is er nooit iets
van je uitgegeven

De gedachte alleen al een gedicht
ergens gelezen bij het Noorderlicht
is met recht een wankel evenwicht

Dichter tegen beter weten
dat een mens  het mag beleven

©c.u

1 opmerking:

Athy zei

Je woorden op reis door de wereld, ik lees mee, met veel plezier.