Een gedicht een wankel evenwicht

Mijn verzen zwerven

digitaal in verre landen

komen zo in vreemde

soms vriendelijke handen

Dat een  Chinees in Sydney

mij zo maar kan lezen

Of een VN soldaat in Mali of de Soedaan

herkent verdomd mijn diepste wezen
onthoudt mijn naam

Het duizelt je dan wel even

er staat dus iemand bij je stil

dat  een verdwaalde Afghaan

iets van jou lezen wil

En toch is er nooit iets

van je uitgegeven

De gedachte alleen al een gedicht

ergens gelezen bij het Noorderlicht

is met recht een wankel evenwicht

Dichter tegen beter weten

dat een mens  het mag beleven

©c.u