Wadlopen

Voet aan vaste wal

Ooit heb ook ik wad gelopen.

Dat wil zeggen gestruikeld en gekropen

onder een zilte lucht,

vervuld van water wind en wolken;

met vogels ergens bij de zon.

We waren met een club van tien

En een van hen was Ibbeltje, misschien.

haar natte truitje gaf geheimen

prijs: ik genoot van onze waddenwereldreis.

Terwijl ik met m ’ n enkels zwikte,

de klok de uren verder tikte,

zag ik alleen haar donkere ogen

daar ergens voor mij op het wad.

Met vogels in de zon en zoveel,

En alles wat ik niet vertellen kon:

je liefde verklaren tussen Pieterburen

en een eiland op de horizon!

Hoe in godsnaam deed je dat?

straks kwamen we te voet

aan vaste wal rillend van de kou,

maar of ik ‘t haar nog zeggen zou!

© c.u.