 |
| huis weg op de hoek van de Hogeweg |
Hier stond het huis, de kinderen
kregen er hun eerste levenslicht.
Het pad naar de voordeur wandelt
doelloos door het omgewoelde gras .
Hier was ons huis, met elk voorjaar
ook toch in bloei, die Gouden regen.
De lucht kan wisselend accenten geven
en brandnetels hebben er het rijk alleen.
Langs een weg die straks meerbaans
voorbij de horizon moet gaan stroken
speelden eens onze kinderen met zand.
‘t Was er pluis want we hadden hier
dat huis waarnaar we nu als knopen
van afgedankte kleren stil verlangen.
©.c.u.
11 opmerkingen:
Triest maar mooi.....
Ziet er hier mooi uit.
Huis weg, VK-blog weg.
Cor, je bent hier een mooie serie aan het maken.
De 'vooruitgang' hou je niet tegen.
Vooruitgang is elke keer weer afscheid nemen. Mooi, Cor.
Vooruitgang is ook vaak achteruitgang ! Maar wel mooi verwoord, Cor...
nostalgie op een lentedag
mooi
@Dees:bonjour tristesse;@ Antoinette Duysters; ik beperk me even tot wat gedichten enzo.@ beusekom; voor 99% zeker! @Zelfstandig verslaggever: de achteruitgang en teloorgang kennelijk ook niet.
@Ron:porco dio( denk nou niet dat ik Italiaans ken)@de Stripman: vooruit, achteruit jullie zei de agent tot de menigte
@Hippocampi: je kruist mijn weemoed in a splt second; jazeker een vleugje lente
Prachtig, Cor
heel mooi (onopvallend niet rijmend) sonnet !
Een reactie posten