Zeezicht

Zeezicht

Dit droeve spel rond woorden

die zich niet verzilveren laten

in een verrassend vergezicht

want deze nacht verlangt naar

de morgen dus, daarom ben ik

al tevreden met een dooie mus.

Aan het strand dat ik hier zo

weemoedig mis, denkt zij nu

wellicht als ik mij niet vergis.

In dit café is een achterhoede

voor zichzelf weer op de vlucht

staart met het glas in de hand

naar de artistieke röntgenfoto’s

die er pronken aan de wand.

Je was zo moe toen en wilde

dat 't eindelijk voorjaar was

zei, mag ik vast je regels lezen;

ik wil toch niet eenzaam wezen

©c.u.