Biljarten

Vaak gaan mijn gedachten naar vroeger

ik ben toch in hoofdzaak een homo nostalgicus

mijn vader- hij zou nu al over de 100 zijn-

had eertijds  een tankstation annex koffiehuis

 een chauffeurscafé met biljart avant la lettre.

Dat balspel mocht ik van hem zeer beslist

niet spelen dat  suffe zoontje van hem

 was verstrooid  onzeker trilde met de hand

stond  wat wankel onvast op zijn benen.  

Stel je voor ‘t groene laken ging stuk

de keu verloor zijn pomerans de stok

kon breken of 1 van de 3 ballen sprong

uit de band. Nee voor een kunststoot,

vrij spel, caramboles gaf hij geen kans.

Mijn onverbiddelijke vader hij moest  eens zien

’t  klikken en scrollen, hoe lenig zonder hinder die jongen

zich later surfend in elke uithoek van wereldwijde web

bewoog al kwam hij daarbij natuurlijk niet op tinder.

En toch oudere vrienden gaan nu samen een avond

biljarten en ik sta er buiten ben slecht, zelfs in darten

mis het geluid van tikkende ballen dat blokje voor

’t krijten de stootstok die zacht in je handen glijdt.                    ©c.u 13-12-‘15