zaterdag 1 november 2014

In de knoop




In de knoop

Toen ging ik eens mijn knopen tellen,
hield zij ook van mij was het ja of nee.
Een knoop had vier gaten en soms twee
bij een ja zou ik haar beslist gaan bellen.

Al mijn knopen telde ik klein en groot.
Haar nummer stond wel in mijn klapper,
hopelijk was haar telefoon niet dood,
gaf ze thuis en vroeg ik 't dan dapper .

Elke knoop telde ik van broek of jas.
Zij moest nu al over de zestig wezen
droeg net als ik een bril bij het lezen.

Zij zat toen bij mij in een derde klas.
Ik raakte de kluts kwijt door die knopen:
Nee ja nee maar toch ik bleef hopen.

©c.u.

3 opmerkingen:

Athy zei

Zonder hoop wil toch niemand leven. Laat die knopen maar in de oude doos, wandel door het heden en droom zo nu en dan een mooie droom.

Unknown zei

Je hebt helemaal gelijk Athy, maar die knopen hebben zo hun geschiedenis en sommige ervan zijn meer dan honderd jaar oud

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Je had het ook eenvoudiger kunnen beslissen met kop of munt :-).