Gelijk spel!
Nu voor je gaat en af en
toe
mijn luisteren leest dat
wel,
zeg ik je maar vast dat
iets
gebeuren kan, verleden
wordt.
Datje mijn gezicht
verliezen gaat
en ik met je ogen nooit meer praat
Maar dan nog ons gezicht
was nooit
hetzelfde dat veranderde
elke dag
Een spel van verliezers
die wat winnen
altijd zoeken naar
geschikte zinnen
Er was toevallig
samenlopen
Nietige minuten lang een
morgen
Op de trede van een trap
op weg
naar onze klas jij
omlaag ik omhoog
Daarna verloor ik je uit
het oog
Vertrekken, verliezen,
de weemoed
een spel dat zich
eindeloos herhaalt
zonder de kans dat ik ‘t
gemis verhaal.
© c.u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten