zondag 27 oktober 2013

Even samen op de trede van een trap





Gelijk spel!


Nu voor je gaat en af en toe
mijn luisteren leest dat wel,
zeg ik je maar vast dat iets
gebeuren kan, verleden wordt.

Datje mijn gezicht verliezen gaat
en ik met je ogen nooit meer praat

Maar dan nog ons gezicht was nooit
hetzelfde dat veranderde elke dag

Een spel van verliezers die wat winnen
altijd zoeken naar geschikte zinnen

Er was toevallig samenlopen
Nietige minuten lang een morgen
Op de trede van een trap op weg
naar onze klas jij omlaag ik omhoog

Daarna verloor ik je uit het oog
Vertrekken, verliezen, de weemoed
een spel dat zich eindeloos herhaalt
zonder de kans dat ik ‘t gemis verhaal.

                                                                                                  © c.u.

Geen opmerkingen: