Niet pluis

Gorechtkade

‘Breng je me thuis’ lachte ze zacht,

‘M’n ogen zijn haast blind bij nacht.

Mijn huis is niet van chocolade.

Je vindt het aan de Gorechtkade.’

We waren de quickstep aan ‘t dansen

Verdraaid hier lagen opeens  kansen

leuk ik moet toch naar dezelfde kant

zei ik terloops en wat nonchalant.

De stad was dus inderdaad niet pluis

zonder omwegen bracht ik haar thuis

en daar telde ik de treden van de trap.

Boven probeerde ik toen een zoen

Als dank gaf ze me een harde klap

En riep dat is misbruik hou je fatsoen.

©c.u. 

21-01-2015