Uit de maat

In het Wapen van Epe leerde ik dus dansen:
achter achter zij- sluit en 2x voor zij- sluit.
Met beide handen pakte ik gretig alle kansen

Onze dansleraar blies hard op zijn fluit,
riep: ‘kom op jongens zoek je meisjes uit.’
Die stonden popelend aan de overkant.

Je sprintte over een spiegelgladde vloer,
het leukste meisje vragen was een toer.
Ik struikelde viel, had altijd trammelant.

Soms had ik een loopneus, was snipverkouden.
Bij de polka was de maat niet meer te houden.
Wie danst er ook met een zakdoek in z’n hand.

Onder de Weense wals vloog ik uit de bocht
toen ik die bruine ogen van dat meisje zocht
Zij zei: ‘het geeft niet hoor’ en lachte charmant.
‘Erge dingen gebeuren op zee niet op het land.’

Met de wisselaftikdans raakten we elkaar kwijt
haren had ik op mijn hoofd en heel veel spijt.
Ik zat als muurbloem boos bij de achterwand;
zij danste met een ander verdomd 't was irritant.

©c.u.