Herdersspel
Dat zij uiteindelijk verworden zou tot wat
spelende vingers in de luwte van het land,
fluistergedachten in de vroege zee rondom
een schip dat langzaam
klom uit de horizon.
Ongewild ging ze in mijn universum wonen
koos zo voor altijd domicilie in mijn dromen
was ’t illusie haar ster alleen nog onderweg
die ik probeerde met woorden op te vangen.
Op een stoffig en beschadigd toetsenbord
zoek ik de letters bij haar stralende gezicht
geef het leven van
toen en later onderdak.
Maar met de tijd verdwijnt zij in het decor
laat mij ‘t spel van attributen en figuranten:
een herdersspel
geteisterd door verlangen.
©c.u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten