Posts tonen met het label onvervulde liefde. Alle posts tonen
Posts tonen met het label onvervulde liefde. Alle posts tonen

dinsdag 16 januari 2018

Vanavond is de stad weer iets rijker




Zes gedichten; een  willekeurige keuze  uit  36 gedichten van 6 tieners  verzameld in de bloemlezing :De Rijkere Stad


Ik hol nu
naar de rivier
zo onhoorbaar
snelstromend
dichtbij
en waar
aan de oever
de veerman
weer niet
op me wacht.                  ( Marco)

Slaperig, nauwelijks uit bed
Snakkend naar je eerste sigaret
Haast je je door de gangen
Beheerst door een hartstochtelijk verlangen
Naar die goede, oude school.               ( Eric B)


Oneindig
beklim  ik
de ladder,
reikend

Zwak
uiteindelijk
zak ik
door de brug

Maar m’n val
wordt gebroken
door m’n geheugen.  ( Tim Erik v. P.)

Doolhof

En telkens weer denk ik:
Ik ben er
en telkens weer blijkt
dat ik me vergis.
Telkens weer blijkt
dat ik voor een raam sta
en niet voor een  deur.
Ik zie wel de bliksem
maar ben haar niet.
Ik zie wel de storm
maar voel haar niet
Ik zie wel de maan
 maar ze kust me niet.
Want telkens weer blijkt:
Ik sta voor een raam
en niet voor een deur
Ik sta voor een raam
 en kijk toe.            (Petra de B.)


Samen
jouw kamer
kaarsen doven

Een drankje
Rolpatroon
Lichte angst.

Muziek!
Romantiek?
Je moet me geloven

Voorlopig
duurt vriendschap
’t langst               (Marianne W.)

Musical ‘81

De regen
deed de stormende
vlagen van geluk
van me afstromen
zodat ik niet barstte.
Alleen binnenin
bleef een verdraagzaam
maar intens gloeiend
gevoel van eenheid,
tevredenheid
en de regen
kletterend in het ritme
van de na deinende muziek
in m’n hoofd.
De regen
ze verborg m’n tranen.      (Ruby H.)



vrijdag 15 september 2017

Arboretum



 

Bomentuin


In het arboretum leid ik mijn geliefde rond.
Een goed verhaal het wil niet van de grond.
Het gesprek komt uit de lengte of de breedte
Ze zegt: oom Jo had een hond die Tiras heette

Kijk,wijs ik,dit hier is de tulpenboom.
Ze noemen hem ook wel magnolia.
Afwezig luistert zij naar mijn ge- boom.
Gezellig, zegt ze, een hond, en dan o ja,

Li- ri-o-den- dron; ze telt lettergrepen
en knabbelt wat aan chocoladerepen.
Een blonde minnares met bruine ogen.
Ze luistert naar me zonder mededogen.

Soms spreekt ze peinzend als een filosoof
zodat ik aan diepgang bij haar woord geloof.

©c.u

woensdag 25 januari 2017

ze reed alleen de verte in



                  

                       
Het dorp  en de verte


De straten waren stil en onbesproken
en bomen stonden zwijgend langs de kant.
Wat was er spannend in het achterland
dat er bloot en open lag onafgebroken!

Het land waar ik ontwaakte voor het eerst:
zo werd het door de fotograaf genomen.
De lens vertekende de straat met bomen,
een meisje op haar fiets, de herfst die heerst.

Een ansicht waar veel verte werd gevangen.
De straat waar ik m ’n prille liefde kreeg,
’t was er nog zo onvoorstelbaar ruim en leeg.

Een weg waarop je nog alles kon verlangen;
het einde was omgekeerd een begin
en het meisje ze reed alleen de verte in.

woensdag 6 november 2013

Zakkenrolster



zakkenrolster

Ik voel me wat vandaag
kom oog en oor te kort
mijn gedichtje voor jou
is door iemand die zich

Loesje noemt gestolen
getuigen of sporen ze
zijn er niet niks dat wijst
op braak en daarom rest

onopgelost de vraag waarom
ik het verlangen naar de liefde
die ik wou zo op handen draag

ergens koffie of thee voor twee
een stuk wandelen langs de zee
misschien verder dan de horizon.

©c.u.