De oude speelplaats

Memento

Het kleine schoolplein steek ik over

maar dan een halve  eeuw of langer

terug tot aan die beek waar ik mij

met haar betover, genesteld achter

‘t Hoge Duin leerden we er rekenen

of schreven iets. Telkens als de wind

eens aflandig  op haar schreden keert,

fijn duinzand in m'n  schoenen muist,

trekt zij zo de droom, een zee in schelpen.

Natuurlijk dat straatje kun je nu kopen;

een Panorama Mesdag voor ons twee.

Stap over drempels heen niet steeds erop:

gedachten nemen steevast oude wegen,

haar kom er je na geen bocht meer tegen.

©c.u. 
Er stonden ruim 12 prunussen op het plein, nu is er nog maar eentje, de school en de speelplaats ze zijn er sinds kort niet meer