Dorpsfoto

een bladerweggetje

                                                    

De straten waren stil en onbesproken
en bomen stonden zwijgend langs de kant,
want achter hen begon het wijde land
dat open voor je lag onafgebroken.

het land waar je kon lopen voor het eerst:
ons dorp zo met een camera genomen.
de lens vertekent nog de straat en bomen.
een fietser tegen wind en herfst die heerst.

een ansicht die je nergens meer kan kopen;
een straat waar je het rijk alleen nog kreeg.
je zou er op de klinkers willen lopen.

het was er onvoorstelbaar ruim en leeg,
de hoofdverbinding tussen noord en zuid
en slechts een fietser reed de verte uit

©c.u.