© wilfried |
Die bonte populier waar jij voor staat
heeft nu haar laatste blad verloren
en met de verte die het achterlaat
wordt er afstand tussen ons geboren.
In jou heb ik steeds eenzaamheid gezien
Maar nooit zo schrijnend helder als vandaag
Zo geeft vallend blad antwoord op de vraag
Stond afscheid niet bij voorbaat vast misschien.
Die bonte populier waar jij voor stond
Hoeft zich aan een afscheid niet te storen
Zij vindt voor het jonge blad wel oude grond.
Maar ook eenzaamheid kan soms bekoren
Verte maakte dat ik je zo aardig vond
Herfst en blad, je wist dat van te voren©c.u.
4 opmerkingen:
Heel mooi Cor en zo toepasselijk.
Passend decor voor zo'n overweging.
Mooi sonnet !
Incl. tekening ... mooi
Een reactie posten