zaterdag 19 februari 2011

Opeens krijg je wat naar je hoofd



Rumoer in vier mavo

Een boek en een multocahier vlogen  rakelings langs mijn kop, knalden tegen het bord en vielen op de grond achter mij.
Ciska krijste:’ en nou ben ik het zat.’
Ze gooide  haar tafel en stoel om en stoof het lokaal uit. De deur knalde.
Twee andere meiden stonden op, riepen;’ dan gaan wij ook!’
Opnieuw werd de deur ruw dicht gesmeten.
Het was een donderdagmiddag, het laatste uur. De rest van de leerlingen keek even op, maar werkte verder.
De projectielen die Ciska op mij afgevuurd had,  bleven liggen
We waren met een tekstverklaring bezig; een eindexamen opgave. De leerlingen moesten voorbereid worden op het felbegeerde mavo diploma. Leuk vonden ze dat niet’ Ze hadden gezeurd en tegengestribbeld.
‘ Meneer kunt U niks  spannenders bedenken. Het is zo saai, meneer!’
Op mijn kruk vanachter mijn hoge lessenaar keek ik op hen neer. Doodziek werd ik van dat gemekker.
‘ Ik  zit hier toch niet voor de klas om moppen te tappen', zei ik.
 Ze bleven mopperen.
’ Meneer, wanneer hebben we  zulke vragen en dat tekstgedoe later nou  nodig!’ vroeg Marieke en Sandra treiterde:’ Als ik straks ergens een baan heb, meneer, moet ik dan ook alinea’s samenvatten en open vragen oplossen en tegenstellingen kunnen aanwijzen?’
‘ Als je zulke dingen niet kunt, Sandra, dan haal je het diploma niet en dan mag je alleen maar vakken vullen of achter een kassa zitten.’
Dat was het moment dat Ciska met grof geschut begon en mij met haar studiemateriaal bekogelde.
Ik keek eens naar haar leerboek en werkschrift die achter me op de vloer lagen en bedacht dat ik de dames misschien toch een tikkeltje  gekwetst had met  cynisme.
De bel ging.  Vier mavo ging. Iemand raapte Ciska d ’r spullen op. Anderen verzamelden de eigendommen van de voortvluchtige meiden.

De volgende morgen het derde uur wilden ze weer  het lokaal in. Ciska was welkom. Ze had  me ’s avonds gebeld en gezegd dat ze toch  wel spijt had van haar ongewone actie.
De twee meelopers; Marieke en haar vriendin Leonie stuurde ik weg. Ze vonden ook niet dat ze wat uit te leggen hadden. ‘ Ga maar naar de Rector,’ zei ik.
Die nam me in de middagpauze apart. Hij vond dat ik ze weer moest toelaten. Ze hadden tenslotte alleen maar partij gekozen voor een vriendin.
‘ Eerst excuses,’ was mijn reactie.
Hij liep hoofdschuddend over zoveel koppigheid weg.

Nog twee maal weigerde ik Leonie en Marieke de toegang. Het duurde tenslotte ruim een week voor ze eieren voor hun geld kozen. Ze kwamen met een tamelijk neutrale smoes waarbij ze elkaar telkens in de rede vielen.
‘ het was misschien beter geweest als ze het niet gedaan hadden, maar ik had ook wel een beetje begrip kunnen tonen. Ze hadden  toch de kant van Ciska gekozen; hun vriendin die verdrietig was en zorgen had.’
Dat die een tijd later het leven niet meer aankon, wisten we toen niet. Misschien had ik haar buitensporige gooi - en smijtactie beter kunnen plaatsen. Het is maar beter dat je niet alles van te voren weet in het bestaan.

Marieke en Leonie konden de klas weer in en begonnen met frisse tegenzin aan een nieuwe  tekst en moesten  veel verwijswoorden, sleutelwoorden en kernzinnen opzoeken.
Jaren later kwam ik ze nog tegen in de volwassen wereld. Marieke werkte op een makelaarskantoor waar ik mijn huis in de verkoop had. Ze reageerde verrast en enthousiast. We hadden het toch zo gezellig gehad op school, meende ze.
Met Leonie stond ik eens oog in oog in Italiaans restaurantje toen ik daar met een vriendin pasta at. Ze was serveerster. Leonie bedoel ik. Met haar donkere flonkerogen vroeg ze ondeugend lachend of het gesmaakt had en of we nog iets na wilden.
©.c.u. 
tekening Wilfried

12 opmerkingen:

Joachim zei

Een mooi verhaal met een trieste wending...

Antoinette Duijsters zei

Een heel mooi verhaal en gelukkig weet je niet alles.

Burro zei

Mooi verhaal. Je maakt het als leraar in de een of andere vorm allemaal wel eens mee.

Dees zei

Mooi!

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Ciska haar lot was dus niet zo positief, begrijp ik. Tja, had je het kunnen zien aankomen met dat incident? Niet alleen daardoor, denk ik.

Unknown zei

@joachim; in het licht van het verleden is veel triest
@Antoinette Duysters;dat is zo want dat zou onwerkbaar worden misschien
@Ezelgedachten;oh zeker daar ben ik van overtuigd
@Dees:dat is tot op zekere hoogte zo
@Zelfstandig journalist:toch heb ik me soms wel verwijten gemaakt

Anoniem zei

Graag gelezen

Jan de Stripman zei

Mooi verhaal. Tekstverklaringen zijn ook geen garantie voor een gelukkig en geslaagd bestaan...

Hippocampi zei

en realiseer ik me, wat een mooi vak lesgeven is,
ik denk dat een onderwijzer vooral het verschil kan maken in positieve zin; levens die ontsporen hebben vaak al diepe sporen elders opgedaan
dit verhaal komt krachtig binnen

groet,
hippo

martin zei

Niet bij de makelaar en niet in de pizzeria, maar hier komt Ciska weer boven. Het maakt een mooi verhaal, met veel laagjes.

Anoniem zei

practig verhaal Cor en uit het leven gegrepen, Martin hierboven maakte me er op attent ;)

Unknown zei

@paco;jij bent een gulzige lezer
@de Stripman; ja dat weet ik ook wel, maar dat kon ik die meiden niet vertellen
@Hippocampi:had ik maar vooraf geweten hoe het met C zat
@martin:vaak struikel je later onverwacht op oudleerlingen en meestal is dat een opgewekt weerzien
@zeeschuim:prachtig.....maar toch ook weer niet